Ik heb iets met voetsporen in het zand. Op een of andere manier zetten ze me telkens weer aan het denken.
Op deze foto wijzen de voetsporen alle richtingen uit. Dan luidt de vraag: Welke richting ga jij uit? Welke voetsporen volg je? Die van een ander? Of creëer je je eigen voetsporen? Volg je je eigen pad?
Toegegeven, soms ben ik benieuwd waar de voetsporen van een ander me heen brengen, maar doorgaans maakt dat me niet gelukkiger. Ik volg liever mijn eigen pad, ook als de weg niet duidelijk is. Stap voor stap is er immers altijd een weg.
Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele weg te zien om de eerste stap te zetten.
