„Kijk, daar ligt een mondmasker te maffen”, merkt een collega op wanneer we op de parking richting onze wagen stappen om terug huiswaarts te keren. Even kijk ik verbaasd op. Even verderop ligt inderdaad een verdwaalde mondmasker op de grond, maar dat mondmaskers liggen te slapen, die associatie zou ik niet vlug maken. Toch blijft de opmerking hangen en eenmaal op weg naar huis laat ik mijn fantasie de vrije loop. Wat als mondmaskers nu eens net als ons zouden kunnen praten of onze gedachten zouden kunnen lezen? Wat zouden die niet allemaal te vertellen hebben? Of stelt u zich even voor dat ze bij elke mooie gedachte groen kleuren en bij elk kwaad woord rood worden?
Kleurcode
Een kleurcode voor mondmaskers, dat zou nogal eens iets zijn. Wedden dat u twee keer nadenkt vooraleer u iets zegt? Of van de ene verbazing in de andere valt wanneer u te weten komt wat anderen echt over u denken? Nu een groot deel van ons gelaat achter een mondmasker verborgen zit, zijn we nog meer dan anders aangewezen op de blik of de woorden van iemand. En zien we nog moeilijker of iemand paars kleurt van woede, dan wel rood wordt van schaamte of wit van schrik. Wat voor de één een zegen is, is voor de andere een vloek.
Waakzaam blijven
Opgeschrikt door een oranje verkeerslicht, word ik even later uit mijn fantasie gehaald. Van al die hersenspinsels hebben mondmaskers gelukkig geen last. Of ze nu liggen te maffen of niet. Wij daarentegen kunnen het ons niet permitteren ons leven al slapend door te brengen. Wanneer we ons niet aan de maatregelen houden, lopen we immers het risico besmet te worden. Maar er is meer. Het leven is meer dan het naleven van regels. Jezus roept ons op elk moment van ons leven waakzaam te zijn. Je weet immers nooit wanneer de Bruidegom komt, lezen we in Matteüs 25, 1-13. En als Hij komt en ons uitnodigt voor het feestmaal zou het toch zonde zijn dat we net dan liggen te maffen. Of niet soms?
Nu is de tijd
Nu is de tijd om waakzaam te zijn en het beste van onszelf te geven. Niet later, wanneer er een vaccin is en we terug ons vertrouwde gang kunnen gaan of wanneer alles in ons leven op rolletjes loopt, precies zoals wij het zouden willen. Op dat laatste kunnen we immers eindeloos wachten. Zo zit het leven niet in elkaar. Er is altijd wel iets klein of groters dat ons uit onze comfortzone haalt en ons uitdaagt onszelf te bevragen en te groeien in meer menselijkheid, naastenliefde en mededogen. Of het nu een virus is of iets anders. Nu is de tijd om mee te bouwen aan de realisatie van Gods Rijk, met of zonder mondmaskers aan. Nu is de tijd om anders te gaan denken, kijken en leven. Om elkaar oprecht lief te hebben. Om mild en barmhartig te zijn. Verdraagzaam en zachtmoedig. En om mooie woorden te spreken, waar zowaar mondmaskers van opspringen. Dat zou nogal eens iets zijn, niet? Zo ziet u maar dat ook mondmaskers ons iets kunnen vertellen, zelfs als ze liggen te maffen. Kwestie van waakzaam te blijven.
Reactie plaatsen
Reacties