Het scheelde geen haar of het briefje belandde bij het oud papier, samen met de vele andere papiertjes die wel eens durven rond te slingeren in huis. Vooral na een (verlengde) vakantieperiode en met twee tieners in huis is een opruimbeurt meer dan welkom. Een papiertje hier, een prulletje daar…
Net als ik het briefje wil weggooien, herken ik het handschrift van onze zoon. „Jij ook!!!”, staat er te lezen. Even frons ik de wenkbrauwen, maar als ik het papiertje omdraai, begint het me te dagen. Op de achterzijde herken ik mijn eigen woorden: „Smakelijk! Veel liefs, mama xxx”
Het briefje dateert van de examenperiode in december. Ik waakte erover zowat elke middag thuis te zijn om samen met onze zoon te kunnen eten en wat bij te praten, over zijn examens en zo. Kwestie van de moed erin te houden. Ik herinner me zelf nog uit die periode hoe fijn het was dat iemand me thuis opwachtte, lekker had gekookt en vooral bekommerd was om hoe het met me ging.
Op die ene middag na… Omdat ik een vergadering buitenshuis had, liet ik op de keukentafel een briefje achter. Zo was ik toch een beetje aanwezig, dacht ik. Het was onze zoon duidelijk niet ontgaan. Meer nog, hij had blijkbaar ook een boodschap voor me achtergelaten. Alleen was het briefje ergens verloren gegaan. Tot nu dus…
Neen, dat briefje belandde niet bij het oud papier, maar zal ik zorgvuldig bewaren. Voorlopig gebruik ik het zelfs als bladwijzer. Telkens ik ernaar kijk, vult mijn hart zich met warmte en dankbaarheid. Het lijkt misschien een kleinigheid, maar net die kleine sprankels van geluk maken in het leven van elke dag een groot verschil. (Ervaar) jij (ze) ook? :-)
Reactie plaatsen
Reacties