„Bestelde jij nu weeral een boek?, vraagt mijn echtgenoot.
„Euh ja. Dat wil ik echt wel lezen.”
„En dat hebben ze niet in de bibliotheek?”
„Neen… dat boek niet...”
„Straks moeten we nog verbouwen met al jouw boeken.”
„Ja, ik weet het. Sorry, ik kon het niet laten...”
Even is het stil...
„Ik hoop dat je het mooi vindt”, zegt mijn echtgenoot gemeend. En weg is hij...
Neen het is niet de eerste keer dat mijn man en ik een dergelijk gesprek voeren. En ja, ik geef het toe, ik ben een echte boekenwurm en ik hou ervan boeken te kopen. Niet dat ik nooit naar de bibliotheek ga, maar op de een of andere manier vind ik dat niet hetzelfde. Sommige boeken wil ik gewoon ‘hebben’ (al klinkt dat wat bezitterig op die manier). Je weet immers nooit waarvoor ze nog van pas komen. Het liefst van al lees en koop ik boeken over psychologie en spiritualiteit, over persoonlijke groei en ontwikkeling en geloof. Soms zit er ook wel een keer een roman bij. Ja, ik heb zo mijn favoriete auteurs.
Waar al die boeken dan wel staan? Tja, een beetje overal eigenlijk: in en op kasten en rekken en vooral in dozen op zolder. Al jaren droom ik van een heus boekenrek, zeg maar een bibliotheekwand in huis, waarop ik al die boeken kan sorteren, per thema en auteur. Ik weet nog niet goed wanneer en waar precies, maar op een dag wordt mijn droom werkelijkheid. Dat voel ik. Meer nog: ik deed zelfs al de eerste stappen om mijn droom te verwezenlijken. Ik ben namelijk aan het sparen, want neen, het eerste het beste boekenrek is niet goed genoeg. Toegegeven, ik zie het nogal groots. Maar groots dromen mag toch, of niet?
Behalve stapels leesboeken heb ik ook talrijke schrijfboekjes, in allerlei kleuren en formaten. Onlangs nam ik ze allemaal door. Ik stond er zelf van versteld van wat er de afgelopen jaren allemaal uit mijn pen vloeide. Soms ernstig, dan weer grappig. Soms helder, dan weer verwarrend. Maar allemaal woorden die vanuit mijn diepste binnenste een weg naar buiten zochten. Zoveel is zeker.
Ook als peuter en kleuter deed ik blijkbaar niets liever dan aantekeningen maken in oude magazines om vervolgens mijn ‘krabbels’ uit te scheuren en weg te gooien. Volgens mijn ouders was ik er soms urenlang zoet mee. Ook toen al zochten woorden zich een weg ‘van buiten naar binnen’ en vervolgens ‘van binnen naar buiten’. Altijd weer is het diezelfde spiraal die mij gaande houdt.
Zo gaat dat met inspirerende woorden. Laat ze maar hun eigen weg zoeken. Vroeg of laat komen ze op hun bestemming aan. En dan kun je niet anders dan een plek te zoeken waar ze thuishoren. Op een boekenrek bijvoorbeeld.
„Alle grote dromen beginnen klein.”