Ge zijt nen engel!

"Ge zijt nen engel", zei ik onlangs tegen een volslagen onbekende jongeman. Ik kon me nog net inhouden hem niet rond de hals te vliegen en een knuffel te geven. In zijn ogen leek wat hij gedaan had veeleer klein, maar voor ons maakte het die namiddag een groot verschil.

Al lopend, omdat ze haast had, was de smartphone van dochterlief uit haar jaszak gevallen. Terwijl ik de kinderen niets vermoedend trakteerde op een lunch lag het toestel ergens verloren op een parking van een autogarage langs een drukke baan. Intussen genoten we van de lunch en het samenzijn.

"Mijn telefoon?!", klonk het even later in paniek. Weg was de rust en gezellige sfeer... Ondanks onze inspanningen en moderne middelen vonden we het toestel maar niet terug... Mijn hersenen draaiden op volle toeren, maar soms is vlug handelen geen optie en bieden enkel geduld en vertrouwen soelaas...

Na herhaaldelijk keer het nummer te bellen (de aanhouder wint), klonk een bevrijdende stem aan de andere kant van de lijn. "Of de vrouw een smartphone had gevonden?" "Neen, ik niet, wel mijn collega..." Eerlijk? Ik kan het gevoel van opluchting nog zo bij me oproepen...

Ja, er zijn (nog) engelen onder ons, mensen van goede wil die daden van kleine goedheid stellen, niet om er zelf beter van te worden, maar om mee warmte, licht en liefde te verspreiden. Ze maken het leven lichter en verrichten wonderen, vaak zonder het zelf te beseffen...

Ik wens ook jou van tijd tot tijd een engel op je weg, in welke vorm dan ook, een klein duwtje in de rug, een helpende hand, een troostend woord, een begrijpende blik, een plotselinge ingeving of ja, zelfs een onverwachte knuffel van een onbekende. Kortom, lichtpuntjes in de duisternis...